ปัญหาชีวิต

[Raksngbs]

จากที่เล่า ชีวิต จขกท ก็เหมือนกับเด็กในรุ่นเดียวกันนะคะ ไม่รู้ว่าในขณะนี้อายุเท่าไร แต่ว่าก็คงจะยังอยู่ในตอนวัยรุ่นช่วงต้น วัยนี้ จะต่างจากชีวิตในวัยเด็กรวมทั้งเด็กทารก แล้วก็ยิ่งในปัจจุบัน การช่วยเหลือดูแลตนเองได้ จำต้องทำเป็นเร็วขึ้น ที่เขียนนี้ เขียนเพื่อบอก จขกท ว่า แม่มีเหตุมีผลที่จะต้องไปเฝ้าคุณตา เชื่อว่าในใจแม่ ก็ตรากตรำที่จะเลือก แต่ว่าระหว่างบิดาของท่านกับลูกหมายถึงจขกท เวลานี้ คนที่อยากได้แม่ที่สุด เนื่องจากว่าป่วยไข้คือตา ถ้า จขกท รักแม่และก็คุณตา และเบาๆคิดให้ดี ทบทวนหัวข้อนี้ใหม่ ความรู้สึกว่าถูกแม่ทอดทิ้งไป จะค่อยๆหายไป เนื่องจากว่าความรู้ความเข้าใจใหม่เข้ามาแทนที่

คนในวัยนี้ มักยังติดกับความเคยชินที่จะได้รับการถนอม ราวกับวัยเด็ก แล้วก็คิดจากมุมสิ่งที่ต้องการของตนเป็นใหญ่ ถ้าหากฝึกหัดคิดในมุมของบุคคลอื่นบ้าง หลายๆเรื่องที่รู้สึกว่าตนเป็นผู้ถูกทำให้เสียใจ ปลอดคนดูแล ฯลฯ จะหายไป จะพอเข้าใจว่าไม่ใช่ตนเองเพียงแค่นั้น ที่ต้องดิ้นรนกับหลายๆเรื่อง หลายๆอย่างๆแต่ว่าผู้ใหญ่รอบข้าง แล้วก็ทุกคน ต่างก็ติดธุระ มีภารกิจ แล้วก็ชีวิตส่วนตัวของพวกเขาเอง แล้วก็สิ่งที่พวกเขาทำให้นั้น เชื่อเถอะนะคะว่า พวกเขาทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว หน้าที่ของ จขกท ก็คือปฏิบัติหน้าที่ของตนเองให้เหมาะสมที่สุด ทั้งนี้ ต้องรู้เรื่องเพราะ เมื่อวัยเพิ่มขึ้น หน้าที่และบทบาททั้งหลายแหล่ก็จะเพิ่มขึ้นด้วย หลายกรณี มันเพิ่มด้วยเหตุว่าถูกสั่ง ถูกบอก แม้กระนั้นอีกมาก ที่คนเราต้องรู้ด้วยตัวเอง

จากที่เล่า จขกท ไม่ได้ปราศจากความมั่นใจในตนเอง รวมทั้งเขินอายเท่าที่คิด สิ่งนี้ มองเห็นได้จากการที่ถูกบูลลี่ แม้กระนั้นไม่สนใจ กระทั่งพวกเขาเลิกไป คนไม่มีความมั่นอกมั่นใจตัวเอง ทำอย่างงี้มิได้หรอกนะคะ และก็นี้เป็นวิธีการจัดแจงกับการถูกบูลลี่ที่ดีมากๆวิธีหนึ่งเลยทีเดียว ไม่มากมายก็น้อย การบูลลี่ กับการหยอกล้อในหมู่เพื่อนพ้องมีเนื้อหาและก็เจตนาไม่เหมือนกัน บูลลี่นั้น เจตนาคือตั้งอกตั้งใจทำให้เศร้าใจ เสียความมั่นใจและความเชื่อมั่น รวมทั้งทำร้ายจิตใจ แต่ว่าเย้าแหย่ เจตนาต่างออกไป เป็นการเล่นสนุก รวมทั้งหวังให้เพื่อนพ้องสนุกสนานด้วย ในหลายสาเหตุ สิ่งกำเนิด ไม่ใช่บูลลี่ รวมทั้งตามหลักแล้ว เมื่อเพื่อน มนุษย์เราก็จำเป็นต้องรู้ว่าเพื่อนเล่น ไม่ใช่ตั้งใจจริงไปเสียหมด เขียนเรื่องนี้ ถ้าจะมีประโยชน์ต่อผู้ที่บางทีอาจผ่านเข้ามาอ่านด้วยจ้ะ

กับแม่นั้น ช่องว่างเกิดขึ้นเนื่องจากการสื่อสารกันไม่เพียงพอ และหรือสื่อสารไม่ผ่าน ส่วนหนึ่งบางทีอาจเพราะแม่ไม่ว่างและความชำนาญที่จะฟัง จขกท อย่างตั้งใจ แล้วก็ในเวลาเดียวกัน จขกท เองก็อาจไม่ยินยอมติดต่อสื่อสาร และก็หรือยังไม่สามารถหาวิธีติดต่อสื่อสารกับแม่เพื่อให้แม่รู้จักรวมทั้งเข้าใจตัวเองที่เป็นอยู่ได้ ถ้าไม่ติดต่อสื่อสารให้ดี การที่แม่จะรู้ว่าลูกต้องการอะไร คิดอะไรอยู่ เป็นอะไรแล้วก็ทำอะไรอยู่ ไม่ใช่เรื่องง่าย อยากได้อะไร จำเป็นต้องบอก ไม่ว่ากับแม่รวมทั้งหรือกับทุกคน อย่ารอให้ผู้อื่นจะต้องอ่านใจและก็สิ่งที่ต้องการของตนจ้ะ

ส่วนอาจารย์นั้น จะว่าไปแล้ว อาจารย์ไม่น่าพูดแบบนั้น แต่ว่าบางทีอาจเนื่องจากว่าคำตอบของ จขกท อาจมีส่วนทำให้คุณครูกล่าวแบบนั้น รวมทั้งนี้เป็นความเป็นจริงที่เกิดขึ้นในชีวิตมนุษย์บ่อยๆนั้นเป็น เป็นไปไม่ได้ที่คนเราจะเจอกับผู้ที่กล่าวดีปฏิบัติดีกับพวกเราไปเสียทั้งสิ้น ในหลายๆครั้ง เป็นเนื่องจากนิสัยแล้วก็ความคุ้นเคยของพวกเขา แต่อีกไม่น้อย ที่ตัวเราเองก็มีส่วนทำให้คนอื่นทำกับเราเช่นนั้น ที่สำคัญคือ ไม่เก็บสถานะการณ์เหล่านั้น มาไว้ในจิตใจ เนื่องจากตามความจริง มันจบลงแล้ว และก็การเก็บเอาไว้ในในใจทำให้หัวใจหมองหม่นหมองเสียเปล่าๆสิ่งที่บางทีอาจเก็บเป็นการศึกษาเล่าเรียนรู้รวมทั้งบทเรียนค่ะ นอกจากนี้ ปล่อยให้มันผ่านไป ถ้อยคำหรือประโยคพวกนี้ เจ็บเมื่อคิดตามคำ แต่ถ้ารู้เรื่องเรื่อง บริบท คนพูดรวมทั้งตนเอง ณ ขณะนั้นๆไม่มีเหตุให้จำต้องเจ็บ จำเป็นต้องเสียใจ หากแต่จำเป็นต้องเติบโตต่างหาก

ชีวิตมีสุขทุกข์ปะปน เกิดเป็นคน จะมีสุขภาพที่เกี่ยวข้องทางจิตแข็งแรงได้ เลือกได้นะคะ ว่าจะสุขง่าย หรือทุกข์ง่าย เลือกให้สุขง่ายเถิดนะคะ

เป็นทรรศนะหนึ่งเพียงแค่นั้น มอบรัก [url=blogspottoday.weebly.com/]blogspottoday[/url]