หัดเดินลำพังถ้าเกิดไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Hanako5]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากมายเพียงแค่นั้น

ราวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็หล่นออกมาจากมือมากเพียงแค่นั้นที่ควร

ถนอมต้องรู้ถนอม เพราะ เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นสิ่งมีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และเสียใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกหดหู่ถ้าอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถอะแม้กระนั้นเมื่อร้องจนกระทั่งพอใจแล้ว ก็จะต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกรอบให้ได้

ความซาบซึ้งชดเชยความผูกพันไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร สหายหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำเป็นต้องศึกษาที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักเพียงใดด้วยเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่เฒ่า ก็เลยอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีคนไหนกันแน่ดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้ท่านถนอม ก็ต้องฝึกปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกหัดทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา

จงศึกษาที่จะชื่นชอบผู้ที่ความรู้ความเข้าใจ แล้วก็ถ้าหากคุณมีความคิดว่าตนเองสู้คนอื่นๆเขามิได้อย่ า

ได้อกน้อยใจ เพราะคุณ ก็เป็นคนเดินดินเหมือนคนอื่นธรรมดา

พ่อแม่เป็นผู้ที่รักและประสงค์ดีต่อคุณเยอะที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า คิดว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ไม่สงส ารบิดามารดาเหรอ ที่มีลูกไม่เคยทราบโตสักครั้ง

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

เนื่องจากว่าทุกอย่างแปรไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอากระบวนการเก่าๆมาแก้ไข คนสองคน

รักกันบางทีอาจไม่ได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ า เอาแต่เพ้อเจ้อ อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากยิ่งกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ควรเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่บุคคลอื่นมิได้พอใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

ด้วยเหตุว่าทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จำเป็นต้องเ ดินเช่นเดียวกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนถึง

ที่หมาย อย่ า ให้ใครคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง แปลงเป็นทั้งปวงใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของผู้คน ถือกำเนิดขึ้นจากการรังเกียจที่จะอยู่เพียงลำพัง
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/