​​​​​​​เรื่องผี!!

[Marinas]

เล่าเรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความดื้อ และค่อนข้างจะดื้อรั้น จนถึงทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานศึกษาที่ผมเรียนนั้นออกจะที่จะเก่า และก็มีอายุไม่ต่ำลงมากยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งถือได้ว่าเป็นอีกหนึ่งสถานที่เรียน ที่มีประวัติศาสตร์ที่มาที่ไปอย่างนาน ก็เลยไม่แปลกใจที่จะมีเรื่องร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแต่ไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งหมดทั้งปวงของสถานที่เรียน ถูกเก็บเอาไว้ในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในห้องประชุม โดยในห้องเว้นแต่เครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรคุณครู ประดับอยู่ ที่ฝาผนังคงจะแทบๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งผู้ใดกันแน่ที่เป็นอาจารย์สายการศึกษา ไหมใช่การละครบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากยุคใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งคนใดกันที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้โดยทันทีว่า ห้องกลุ่มนี้มีพลังงาน บางอย่างอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในสถานที่เรียนต่างรู้กันดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ออกจะน่าขนลุก อย่างมากมาย แม้กระนั้นดูอย่างกับว่าด้วยความรั้น ในวัยเด็ก ซึ่งในช่วงนั้นก็กล่าวได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวเหล่านี้ เปลี่ยนเป็นเรื่องตลกที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนฝูงหรือมากล่าวเล่าเกินจริง กระทั่งมิได้คิดอะไรมากมายนักนั่นเอง


แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง ในช่วงใกล้สอบโรงเรียนได้จัดการ ปิดสถานที่เรียนไว ก็เลยทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับเพื่อนๆเพื่อรอคอยเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน พวกเราได้กระทำไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จึงควรนั่งรอคอยคุณครูที่บันไดข้างเวทีแต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องเล่าผี

พวกเราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน และความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้บอกว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ อาจารย์ อยู่ภายในห้องกันแน่ ก็เลยทำให้หัวหน้าห้องของเรา ได้เดินเข้าไปมองที่ห้องกับเปลี่ยนเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ประตูเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ รวมทั้งเป็นเพลงที่สัมผัสได้ทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีวงมโหรีทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงตอนเย็นที่เงียบสงัดของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและเริ่มน่าขนลุกขึ้น จึงทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆแล้วก็สร้างอารมณ์มาลุก ให้กับสหายๆต่างทุกคนเงียบกันหมด แล้วก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนฝูงเพศหญิง ในห้องเริ่มมีลักษณะอาการสั่นกลัว รวมทั้งร้องไห้ในทันทีทันใด แล้วก็ผมมั่นอกมั่นใจได้เลยว่ามันต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่แท้ และรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม และก็ได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้ารับรองเลยว่า เพลงที่พวกเราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกบรรเลงขึ้น รวมทั้งรู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่สามารถอธิบายได้ เรื่องผี

แม้กระนั้นด้วยความไวคึกคะนองของผม ที่ดูราวกับว่ายังคงตลก กับเพื่อนเพศหญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรเยอะแยะนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรแบบนี้ หรือ โลกสวยมากมายก่ายกอง นักผมเลยบอกเพื่อนฝูงไปว่าช่างเถอะหรอกพวกอาจารย์ ในเครื่องดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนเรา เนื่องจากว่าห้องประชุมนั้น ค่อนข้างจะที่จะเงียบและเปลี่ยวมากมายนั่นเอง เล่าเรื่องผี

แต่ดูอย่างกับว่าบรรยากาศจะมิได้ดีขึ้นเลย เพื่อนพ้องๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้แล้วก็สั่นกลัว รวมทั้งผมก็คิดในใจว่า ทำไมพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ว่าด้วยบรรยากาศ ก็อาจจะรู้เรื่องได้ว่าแขนขาสั่นอาจไม่สามารถที่จะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกไม่ถูกด้วยเช่นเดียวกัน 

แต่หลังจากนั้น ราวๆ 10 กว่านาคราวหลังจากที่เราได้ยินเสียงเพลงอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา โดยทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องแล้วก็ด้วยความตระหนกตกใจ และประตูห้องเปิดออกมาทั้งที่ปลอดคนอยู่ข้างในห้อง ซึ่งผมหันไปดูก็มองไม่เห็นใครกันแน่อยู่ด้วย เช่นกัน ภายหลังที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่มิได้นัดต่างโหวกเหวกโวยวาย และกรีดร้องกันด้วยความหวาดกลัว

ด้วยความที่เป็นวัยแก่นแก้ว และก็ผมเป็นคนเดียวที่มองเข้าไป ในห้องก็มิได้มองเห็นอะไรแต่ว่าอยู่ๆก็เห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ซึ่งผมรู้ได้ในทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างไม่ต้องสงสัย แล้วก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องผี

หลังจากที่มีเสียงกรีด รวมทั้งดังทั้งโรงเรียน จนทำให้พวกอาจารย์รวมทั้งคุณครูต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นและเราก็ได้ ทำเล่าเรื่องราวทั้งปวงให้ฟัง จนกระทั่งทำให้อาจารย์ที่สถานที่เรียนนั้น ต่างมองหน้ากันและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆเดี๋ยวพรุ่งนี้ พวกเราจะทำบุญใหญ่กันดีกว่า...

ต่อไปพวกเราก็มิได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย ถ้าเกิดเรียนดนตรีไทยจริงๆเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที และก็จะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงอาจารย์จะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน และก็ไม่ยอมรับคุณครูโดยทันทีหรือรวมไปถึงการขนย้าย หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จำเป็นที่จะต้องไปกันครั้งละคนไม่ใช่น้อยอีกด้วย 

ต่อจากนั้นเรื่องราวเหล่านี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่และก็เกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานกลุ่มอย่างแน่นอน เนื่องจากเพื่อนพ้องกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อคอยเข้าชั้นเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง และก็ประเด็นนี้ก็กลายเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นพวกเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องผี �������เรื่องเล่าผี